10 faktów o gołębiach miejskich

Gołąb to jedno z tych nielicznych zwierząt w mieście, które potrafi uprzykrzyć życie nam samym faktem, że istnieje. Kupiłeś sobie elegancką marynarkę i właśnie zmierzasz na randkę z niesamowitą dziewczyną?

Być może w tej chwili w twoim kierunku leci gówniana bomba spuszczona przez latającego szczura... Oto kilka króciutkich faktów o największych sraluchach z ptaków. • Gołąb skalny to najbardziej rozpowszechniony ptak miejski. Cechuje go wszystkożerność, wysoka płodność, bezczelność i głupota.

Niegdyś zamieszkiwał jamy w skałach i z łatwością odnalazł się w betonowej zabudowie naszych miat, która przypomina mu mieszkania jego przodków • W odróżnieniu od większości ptaków, które muszą odchylać głowę, by woda spłynęła po gardle, gołąb potrafi zasysać wodę niczym ze słomki. • W niektórych krajach mięso gołębia jest uważane za prawdziwy przysmak. • Gołębie tworzą monogamiczne pary.

Niegdyś gołębie służyły ludziom jako listonosze, a teraz są tandetną ślubną dekoracją i robią za kurierów u handlarzy narkotyków.

Gołębie dysponują niezwykle ostrym wzrokiem i wyjątkową spostrzegawczością. Ich kąt widzenia to aż 360 stopni, więc są w stanie zobaczyć nawet najmniejsze ziarno w okolicy. • Gołębie dość dokładnie zapamiętują porę karmienia i jeśli karmić je codziennie, obowiązkowo stawią się punktualnie. Jeśli gdzieś w pobliżu jest woda, to będą siedzieć na dachu od rana do wieczora oczekując na wyżerkę. Sensem ich życia jest żarcie i (g)ruchanie. •

Gdy już zabierają się za jedzenie, najpierw wcinają większe ziarna. • Gołębie nie należą do smakoszy. Zeżrą prawie wszystko, co im wpadnie do dzioba. Pewnie dlatego, że posiadają jedynie 37 kubków smakowych (człowiek ma aż 10 tysięcy). • Gołębie nie mają naturalnych wrogów w mieście. Mogą się więc mnożyć na potęgę bez żadnych przeszkód. Ogranicza je jedynie ich własna głupota i czasem zbyt duże zaufanie do człowieka.

Powrót:

• Wróć do listy aktualności

Przeczytaj także

• Poprzedni art: Krzysztof Piątkowski – kolejny mistrz okręgu Ciechanów
• Następny art: Frederik Wolf - Higiena w gołębniku